âno

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

âno s m

1. sceccu, àsinu, sumeri

Prununza

• [âno]
• AFN: /'aːno/
• Sillabbazzioni: â | no

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû latinu "asinus" o di l'occitanu "asne".

Palori currilati

cheval, cavala, ânèssa

Traduzzioni

• occitanu: asne, ase
• francisi: âne