affruntu

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Sustantivu

affruntu s m

  1. virgogna, timitizza

Prununza

  • [affruntu]
  • AFN: /afˈfɾunt̪u/, /afˈfɾund̪u/

Sillabbazziuni

af | frun | tu

Furma cunzigghiata

affruntu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu verbu sicilianu "affruntàrisi" (zoè "vergognarsi" 'n talianu).

Palori currilati

affruntusu

Traduzzioni

Noti / Rifirenni

  • Ditirammu, Giuvanni Meli