cacciari

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Verbu

cacciari

  1. Mannari luntanu, fora.
    Si nun travagghiamu boni, lu patruni nni caccia.
  2. Cunvinciri armali a caminari o a fari lu so travagghiu, sprunari.
    Lu cuntadinu cacciava li boi ntô locu.
  3. Scrittura cumuni pi caccïari.

Prununza

  • [cacciari]
  • AFN: /kat'tʃaːɾɪ/

Sillabbazziuni

cac | cia | ri

Furma cunzigghiata

cacciari

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Di lu latinu “captiare”.

Palori currilati

spìnciri, sprunari, caccïari

Traduzzioni

Noti / Rifirenni

Cuniugazzioni

prisenti
cacciu cacciamu
cacci cacciati
caccia caccìanu
mpirativu
-- cacciamu
caccia cacciati
cacciassi --
passatu
cacciai cacciamu
cacciasti cacciàstivu
cacciau cacciaru
mpirfettu ndi.
cacciava cacciàvamu
cacciavi cacciàvavu
cacciava cacciàvanu
mpirfettu cung.
cacciassi cacciàssimu
cacciassi cacciàssivu
cacciassi cacciàssiru
futuru
caccirò cacciremu
caccirai cacciriti
caccirà caccirannu
cundiziunali
caccirìa caccirìamu
caccirivi caccirìavu
caccirìa caccirìanu
girunniu
cacciannu
participiu
aviri cacciatu
agg.: cacciatu