cutél

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

cutél s m (o cutiô)

1. cuteddu

Prununza

• [cutél]
• AFN: /ky'tel/, /ky'tɛl/
• Sillabbazzioni: cu | tél

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "cultellus".

Palori currilati

mengier, vêrro, assièta

Paraguni

• occitanu: cotèl
• francisi: couteau