ipèricu
(Rimannu a pàrtiri di ipericu)
Sicilianu
Sustantivu
ipèricu s m (puru scrittu piricò o ippiricò)
Prununza
[ipèricu]
Sillabbazziuni
i | pe | ri | cu
Furma cunzigghiata
ippiricò, piricò, ipèricu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Li furmi siciliani "ippiricò" e "piricò" vènunu dû grecu aquivalenti "υπερ ειχον" prununzatu "uper eicon", mentri la furma siciliana "ipèricu" veni dû latinu aquivalenti "hypericum".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|