mèrutu

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Sustantivu

mèrutu s m (puru scrittu mèritu)

  1. N'azzioni ch'è nu mutivu di stima, d'arricanuscimentu, ecc.

Prununza

[mèrutu]

Sillabbazziuni

me | ru | tu

Furma cunzigghiata

mèritu, mèrutu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu "meritum".

Palori currilati

miritèvuli, miritari, ammiritari

Traduzzioni