cumprementu

Sicilianu

Sustantivu

cumprementu s m (puru scrittu cumplementu)

1. parti di nu nteru
2. (linguìstica) ogniduna di li parti ca s'agghiunci a verbu e suggettu pi spànniri la frasi.

Prununza

• [cumprementu]
• AFN: /kumpɾe'mɛnt̪u/, /kumpɾe'mɛnd̪u/

Sillabbazziuni

cum | pre | men | tu

Furma cunzigghiata

cumplementu, cumprementu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "complementum".

Palori currilati

cumpretu

Traduzzioni

talianu: complemento spagnolu: complemento còrsu: cumplementu

francisi: complément ngrisi: complement