rinocchiu
Sicilianu
Sustantivu
rinocchiu s m (puru scrittu dinocchiu o jinocchiu o inocchiu o ginocchiu)
Prununza
[rinòcchiu]
Sillabbazziuni
ri | noc | chiu
Furma cunzigghiata
dinocchiu, jinocchiu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Stu sustantivu sicilianu veni dû latinu "genuculum".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|