birocciu

Sicilianu

Sustantivu

birocciu s m

1. viìculu a dui roti

Prununza

• [birocciu]
• AFN: /bɪˈɾɔttʃu/

Sillabbazziuni

bi | roc | ciu

Furma cunzigghiata

birocciu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Dû latinu "birotum" o "birotium".

Palori currilati

smìnnaru, carrettu

Traduzzioni

talianu: biroccio, baroccio spagnolu: [[]]

francisi: [[]] ngrisi: [[]]