bivuta
Sicilianu
Sustantivu
bivuta s f (puru scrittu mbivuta)
- L'attu dû bìviri, specialmenti si in manera abbunnanti.
Prununza
- [bivùta]
- AFN: /bivuːt̪a/
Sillabbazziuni
bi | vù | ta
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Sta parola veni dû participiu passatu di biviri.
Palori currilati
Traduzzioni
|