caraolu

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Sustantivu

caraolu s m (puru scrittu caragolu o garagolu o caracollu)

  1. Chianta arrampicanti cu ciuri ciaurusu e sìmili ô babbaluci.

Prununza

[caraòlu]

Sillabbazziuni

ca | ra | o | lu

Furma cunzigghiata

caragolu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû spagnolu "caracol" ca signìfica "babbaluci".

Palori currilati

chianta, babbaluci, ciuri, ciàuru

Traduzzioni