mecciu
Sicilianu
Sustantivu
mecciu s m (puru scrittu meccu o miccu o mieccu)
Prununza
[mècciu]
Sillabbazziuni
mec | ciu
Furma cunzigghiata
mecciu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû francisi aquivalenti "mèche" cu la prununza "mèsci" o forsi dû spagnolu "mecha" prununzatu "mèccia".
Palori currilati
micciusu, focu, addumari, prùvuli
Traduzzioni
|
|
Sìculu-miricanu
Sustantivu
mecciu s
Prununza
- [mecciu]
- AFN: /ˈmɛttʃu/
- Sillabbazzioni: mec | ciu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Veni dû ngrisi "match".