sùvaru
Sicilianu
Sustantivu
sùvaru s m
- La scorcia di certi specî di cersa, chi s’adòpira comu matiriali liggeru e purusu chi sta a galla nta l’acqua.
- L’àrvulu chi lu pruduci (quercus suber).
Prununza
- [sùvaru]
- AFN: /s̪uːvaru/
Sillabbazziuni
sù | va | ru
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Veni di lu latinu sūber.
Palori currilati
Traduzzioni
|
|