affruntu
Vai alla navigazione
Vai alla ricerca
Sicilianu
Sustantivu
affruntu s m
- virgogna, timitizza
Prununza
- [affruntu]
- AFN: /afˈfɾunt̪u/, /afˈfɾund̪u/
Sillabbazziuni
af | frun | tu
Furma cunzigghiata
affruntu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Veni di lu verbu sicilianu "affruntàrisi" (zoè "vergognarsi" 'n talianu).
Palori currilati
Traduzzioni
|
|
Noti / Rifirenni
- Ditirammu, Giuvanni Meli