buiacca

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Sustantivu

buiacca s f (puru scrittu bujacca)

  1. mpastu quasi lìquidu di cimentu o di càuci, utilizzata pi vari scopi.

Prununza

  • [buiacca]
  • AFN: /buˈjakka/

Sillabbazziuni

bu | iac | ca

Furma cunzigghiata

bujacca, buiacca

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu dialettu rumaniscu "bujacca" (brudagghia), ca diriva dû francisi bouillon ("brodu"), cu suffissu dispriggiativu.

Palori currilati

cimentu, custruiri

Traduzzioni


Tarantinu

Sustantivu

buiacca

  1. càuci

Prununza

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dâ palora rumanisca "bujacca".

Palori currilati

casa