cacciari
cacciari
- Mannari luntanu, fora.
- Si nun travagghiamu boni, lu patruni nni caccia.
- Cunvinciri armali a caminari o a fari lu so travagghiu, sprunari.
- Lu cuntadinu cacciava li boi ntô locu.
- Scrittura cumuni pi caccïari.
- [cacciari]
- AFN: /kat'tʃaːɾɪ/
cac | cia | ri
cacciari
Di lu latinu “captiare”.
|
|
- Eryk Wdowiak, Cchiù dâ Palora
Cuniugazzioni
prisenti
cacciu | cacciamu |
cacci | cacciati |
caccia | caccìanu |
mpirativu
-- | cacciamu |
caccia | cacciati |
cacciassi | -- |
passatu
cacciai | cacciamu |
cacciasti | cacciàstivu |
cacciau | cacciaru |
mpirfettu ndi.
cacciava | cacciàvamu |
cacciavi | cacciàvavu |
cacciava | cacciàvanu |
mpirfettu cung.
cacciassi | cacciàssimu |
cacciassi | cacciàssivu |
cacciassi | cacciàssiru |
futuru
caccirò | cacciremu |
caccirai | cacciriti |
caccirà | caccirannu |
cundiziunali
caccirìa | caccirìamu |
caccirivi | caccirìavu |
caccirìa | caccirìanu |
girunniu
cacciannu |
participiu
aviri cacciatu |
agg.: cacciatu |