cantaranu
Sicilianu
Sustantivu
cantaranu s m
- mòbbili cu' dui o cchiù casciuna unu in capu all'autru
Prununza
- AFN: /kanta'ranu/
Sillabbazziuni
kan | ta | rà | nu
Furma cunzigghiata
cantaranu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
veni di lu tuscanu canterano. Mobbili chiamatu accussì picchì si metti nta li canti, nta li agnuni, pi nun dari fastidiu.
Traduzzioni
|