caragolu

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Sustantivu

caragolu s m (puru scrittu caraolu o garagolu o caracollu)

  1. Chianta arrampicanti cu ciuri ciaurusu e sìmili ô babbaluci.

Prununza

[caragòlu]

Sillabbazziuni

ca | ra | go | lu

Furma cunzigghiata

caragolu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû spagnolu "caracol" ca signìfica "babbaluci".

Palori currilati

chianta, babbaluci, ciuri, ciàuru

Traduzzioni