Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.
ciaràvulu s m (puru scrittu ciràulu o ciaràulu o ciràvulu)
[ciaràvulu]
cia | ra | vu | lu
ciaràulu, ciràulu
Stu sustantivu sicilianu veni di lu grecu "cheraules" o "kerayles" ca signìfica "sunaturi di cornu".
màggicu, sirpenti, maggìa, putiri, magaru, ciaràvuli, guariri, guariggioni, scursuni, guarituri, vilinusu, serpi, ncantaturi, sirparu
- talianu: 1. persona che ha il potere di guarire gli altri, guaritore, 2. incantatore di serpenti, serpaio (addomesticatore di serpenti), 3. ciarlatano
- calabbrisi centru-miridiunali: ceràulu, ceraularu, ceravularu, ciravularu, ciraularu
- salintinu: ceravularu
- spagnolu: 1. curandero (médico), 2. encantador de serpientes, 3. charlatán
|
|
|