culyére

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

culyére s f

1. cucchiara

Prununza

• [culyére]
• AFN: /ky'ʎerə/, /ky'ʎeʁə/
• Sillabbazzioni: cu | lyé | re

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "cochlearium".

Palori currilati

cutél, assièta, mengier

Paraguni

• occitanu: culhièr
• francisi: cuillère, quelire (parler roannais)