dijunu

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu


Sustantivu

dijunu s m (puru scrittu dajunu, dajuni)

  1. L'attu di nun manciari.
  2. Un trattu di l'intestinu tenui, chi si chiama accussì picchì si osserva vacanti nta l'armali macillati. Chiddu dû boi si vinni comu manciari di strata ntâ città di Missina.

Prununza

  • [dijùnu]
  • AFN: /dijuːnu/

Sillabbazziuni

di | ju | nu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Sta palora veni dû latinu ieiunium.

Traduzzioni