jencu
Sicilianu
Sustantivu
jencu s m (puru scrittu iencu) (pl. jenchi) (femm. jinìzza)
- Boi giuvini, chi havi cchiù assai d’un annu e cchiù picca di dui.
- Na vacca e un jencu pàsciunu supra a nu pratu.
Prununza
- [ièncu]
- AFN: /jɛːŋku/
Sillabbazziuni
jen | cu
Furma cunzigghiata
jencu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu aquivalenti “iuvencus”.
Pruverbi e mutti
- Non sempri un jencu rinesci d’aratru.
- Non tutti li cosi rinèsciunu comu si vulissi.
- Lu jencu mpara dû boi, e la vitedda dâ vacca.
Palori currilati
Traduzzioni
|
|
|