Va ô cuntinutu

mola

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.
Na mola antica pi macinari lu granu.

mola s f (pl. moli)

  1. Rota grossa e pisanti cu’n purtusu ntô menzu, fatta di petra, chi s’adòpira pi macinari e scacciari.
    Ntô mulinu la mola, firriannu, macina lu granu.
  2. Rota dura e raspusa chi s’adòpira p’ammulari li lami.
    L’ammmola-cutedda adòpira la mola pû sò travagghiu.
  3. Pisci grossu, longu fin’a tri metri, ca havi corpu chiattu e tunnu, du’ pinni longhi supra e sutta, e la pinna darreti curta e auta (mola mola).
    La mola è nu pisci granni, ma cu picca carni bona pi manciari.
  • [mòla]
  • AFN: /ˈmɔla/

mò | la

Veni dû latinu mŏla, ca ìnnica la petra pi macinari.

  • Ogni ferru s’annitta a la mola. C’è nu lìmiti pi tutti cosi e particularmenti pî cosi tinti.
  • Lu malu ferru si nni va pi la mola. Li mali cristiani sunnu distinati a fari na brutta fini.
  • La morti è mola chi sempri macina. La morti è inesuràbbili.

màcina, mulinu, trappitu, palmentu, pisci spata, tunnu, aùgghia mpiriali