mpidicari

Sicilianu

Verbu

mpidicari (puru scrittu mpiticari, mpedicari, mpeticari)

1. Nun cunsèntiri lu muvimentu lestu e regulari d'un cristianu, di n'armali o di na màchina pi menzu di nu mpidimentu miccanicu. In sensu figuratu, disturbari.
2. Scunsari la dispusizzioni di quarchi cosa ca havi na furma cumplessa, comu na corda o na rizza, in modu chi veni diffìcili adupiràrila e macari ripurtàrila nta sò dispusizzioni curretta.

   Li piscatura nun pòttiru calari la rizza picchì s’avìa mpidicatu.

Prununza

• [mpidicàri]
• AFN: /mpid̪ikaːri/

Sillabbazziuni

mpi | di | cà | ri

Furma cunzigghiata

mpidicari

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû latinu impedicare.

Sinònimi

1. mpasturari
2. mmammugghiari

Cuntrari

allèstiri, sbrugghiari

Palori currilati

pedi, ngarrunari, garruni, ciampa

Traduzzioni

• talianu: impastoiare *, ingarbugliare *
• ngrisi: hinder *, entangle *