scaru

Sicilianu

Scaru chî barchi dî piscatura.

Barchi ancurati nta nu scaru naturali.

Sustantivu

scaru s m (puru scrittu scariu) (pl. scari)

1. Postu, sulitamenti supra â rina, unni li barchi si ponnu tirari ô sciuttu pi ricòviru o pi fàricci travagghî.

   Li piscatura si ncuntravunu â matina prestu ô scaru pi scìnniri li barchi a mari e pàrtiri pâ pisca.

2. Sinu di mari unni li barchi ponnu firmari o truvari riparu.

   Ntâ costa auta e pitrusa si apri sulu nu scaru unni lu maìstru nun batti, e li barchi ponnu jittari l’àncura.

Prununza

• [scàru]
• AFN: /skaːru/

Sillabbazziuni

scà | ru

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni forsi dû grecu σκαρί, chi voli diri cantèri navali, attraversu lu latinu medievali scarium. Ntê zoni a nfluenza greca cchiù forti, comu li Calabbrî miridiunali, si usa la furma scariu.

Traduzzioni

talianu: cala *, scalo * spagnolu: cala *

francisi: cale * ngrisi: cove *, slipway *