àbbitu
Sicilianu
Sustantivu
àbbitu s m (puru scrittu àbitu)
Prununza
- [àbbitu]
- AFN: /'abbɪt̪u/
Sillabbazziuni
àb | bi | tu
Furma cunzigghiata
àbbitu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Veni di lu latinu aquivalenti "habitus".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|