Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.
enimma s m (puru scrittu nimma o nnimma o enìgghima)
[enìmma]
e | nim | ma
nimma, enimma, enìgghima
Stu sustantivu sicilianu veni di la palora latina "aenigma" ntâ quali succidìu la stissa assimilazzioni di "frammentu" (zoè "fragmentum" n latinu).
enimmista, enimmìstica
