maravigghia

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Sustantivu

maravigghia s f (puru scrittu miravigghia)

  1. Sintimentu di stupuri e di surprisa. Pirsuna, cosa, avvinimentu eccizziunali.

Prununza

AFN: /mara'viɟɟja/

Sillabbazziuni

ma | ra | vìg | ghia

Furma cunzigghiata

maravigghia, miravigghia

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu "mirabilia".

Palori currilati

maravigghiusu, beddu

Traduzzioni