pìula

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Na piula.

Sustantivu

pìula s f (pl. pìuli)

  1. Aceddu notturnu, cû beccu curvatu, chi mancia armali picciriddi comu sùrici e taddariti (asio otus).
    Aieri notti m’affacciai dâ finestra e visti na piula supra a na rama.
  2. In sensu figuratu, si chiama piula a cu si lamenta a na manera fastiddiusa, picchì pari chi piulìa.
    Si sempri chi ti lamenti p’ognin cosa, si na piula!

Prununza

  • [pìula]
  • AFN: /piːula/

Furma cunzigghiata

pìula

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû sicilianu piuliari, chi è vuci onomatupèutica, e veni â so vota dû latinu classicu pipilare, a traversu dû latinu medievali piulare.

Palori currilati

cucca, cuccuvìu

Traduzzioni