Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.
piancia s f (puru scrittu plancia o prancia)
[piància]
pian | cia
prancia, plancia
Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû francisi aquivalenti "planche" o dû spagnolu aquivalenti "plancha" ca signìficanu "lastra di lignu".
longu, lignu, duru