piancia

Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.

Sicilianu

Sustantivu

piancia s f (puru scrittu plancia o prancia)

Prununza

[piància]

Sillabbazziuni

pian | cia

Furma cunzigghiata

prancia, plancia

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû francisi aquivalenti "planche" o dû spagnolu aquivalenti "plancha" ca signìficanu "lastra di lignu".

Palori currilati

longu, lignu, duru

Traduzzioni