piricò
Aspettu
piricò s m (puru scrittu ippiricò o ipèricu)
[piricò]
pi | ri | co
ippiricò, piricò, ipèricu
Li furmi siciliani "ippiricò" e "piricò" vènunu dû grecu aquivalenti "υπερ ειχον" prununzatu "uper eicon", mentri la furma siciliana "ipèricu" veni dû latinu aquivalenti "hypericum".
|
|