rumitu
Sicilianu
Sustantivu
rumitu s m (puru scrittu rimitu)
Prununza
- [rumitu]
- AFN: /ɾuˈmit̪u/
Sillabbazziuni
ru | mi | tu
Furma cunzigghiata
rimitu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Dû latinu eccrisiàsticu "eremita" (dirivatu di "eremus", disertu).
Palori currilati
Traduzzioni
|
|