gugghia

Sicilianu

Gugghi

Sustantivu

gugghia f (pl. gugghi)

1. Strumentu fattu di metallu o di n’àutru materiali duru, assai suttili, cu’ n’estremità estremamenti puntuta pi’ putiri nziccari facilmenti nta àutri materiali, e chidda opposta cu’ n’acchiettu unni si po’ passari un filu. S’addòpira pi’ passari un filu a’ traversu d’un materiali, ad esempiu pi’ cùsiri.

Sillabbazziuni

gùg | ghia

Prununza

AFN: /ˈguɡːja/, /ˈguɟːja/

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Dû latinu aquivalenti "acùcula".

Furma cunzigghiata

agugghia, augghia

Palori currilati

spìngula, puncenti, custardeḍḍa

Varianti

augghia, avugghia, agugghia, vugghia, ugghia

Traduzzioni

talianu: ago, aguglia (strumento) spagnolu: aguja (herramienta) francupruvinzali (ORB): aguilye (instrumento)

francisi: aiguille (instrument) ngrisi: needle (tool) tudiscu: Nadel * (Werkzeug)