jèriva

Sicilianu

Sustantivu

jèriva s f (puru scrittu erva o erba o ierva o jerva o ièriva o èriva)

1. Chianta vascia senza lignu. Nzemi dî chianti d'un tirrenu.

Prununza

• [jèriva]
• AFN: /ˈjɛɾɪva/

Sillabbazziuni

je | ri | va

Furma cunzigghiata

erva, erba, èriva

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "herba" o "herbam".

Palori currilati

jèrivi, jirvicedda, malerva, àrvulu, vìridi, chianta, fogghia, ciuri, lapa

Traduzzioni

talianu: erba spagnolu: hierba, yerba occitanu: èrba

francisi: herbe ngrisi: grass