inocchiu
Sicilianu
Sustantivu
inocchiu s m (puru scrittu dinocchiu o jinocchiu o rinocchiu o ginocchiu)
Prununza
[inòcchiu]
Sillabbazziuni
i | noc | chiu
Furma cunzigghiata
dinocchiu, jinocchiu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Stu sustantivu sicilianu veni dû latinu "genuculum".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|