jinocchiu
Sicilianu
Sustantivu
jinocchiu s m (puru scrittu dinocchiu o inocchiu o rinocchiu o ginocchiu)
Prununza
[jinòcchiu]
Sillabbazziuni
ji | noc | chiu
Furma cunzigghiata
dinocchiu, jinocchiu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Stu sustantivu sicilianu veni dû latinu "genuculum".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|